Quan  sentia  la tonada de 
Fool´s  game sabia que em sonava a
alguna   cançó antiga però no
recordava  quina.
Al final  vaig
descubrir que no era   una  cançó per si sola si no  un tros d´aquella  meravellosa “It´s a heartache” de la Bonnie
Tyler
Aquesta  peça
del  Glen Hansard comença a ser
candidata a  cançó de l´any, una preciosa
obra d´orfebreria melódica, interrompuda per un crashing brutal de guitarra,
i  finalitzada  amb una 
espiritual cantada  en un idioma
que desconec, però de gran bellesa
UN
JUEGO PARA TONTOS
Es
un  juego para  tontos, para tontos,
Amor,  al que 
hemos de  jugar
Chocando
el  uno 
contra el otro,
Sin
tiempo para  recuperarse.
Es
una  prueba de   fe ,amor,
A
la  que nos  aferramos ciegamente,
Yo
he  apostado por ti,  por 
ninguna otra,
Sin
odio alguno
Y
si perdemos  la  cabeza,
Y
si nuestros huesos quedan destrozados
No
engañaremos a  nadie  mas
Que
a nosotros   mismos 
Es
un viejo refrán, amor, 
Que
ahora  volvemos a  escuchar,
Urgen
medidas de cautela
Que
nos  suenen a  un aviso.
Es
una  escapatoria poco consistente, amor,
En
la que depositamos  toda nuestra
esperanza
Hemos   sido  
golpeados, destrozados, maltratados,
Sin
ningún tipo de consuelo
Y
las  brisas  no dejan de 
soplar
Dejándonos
esparcidos  entre todos los  vientos
Sin
defendernos de  nadie
Que
no seamos nosotros mismos
Es
un juego para  tontos, para  tontos
Cuando
no tienes  nada  más
Que
un  corazón que  debes 
romper,
Será  mejor que 
lo continúes rompiendo amor,
No  vaya a ser que se   acabe 
abriendo.
Es
un tren  que   va  a
toda  velocidad
Atravesando
esta lluvia torrencial ,
Sin
que   haya ninguna   posibilidad
De
que  vaya más despacio o pararlo,
Y
con las   vías  totalmente 
rotas.
Como
una  gran ola 
Que
 atraviesa  estas 
tormentas
En
las que   ambos nos recogemos 
Sin
caernos  encima  de 
nadie
Que
no seamos
Nosotros
 mismos 
 
