sábado, 16 de marzo de 2019

Glen Hansard- Fool´s Game


Quan  sentia  la tonada de  Fool´s  game sabia que em sonava a alguna   cançó antiga però no recordava  quina.

Al final  vaig descubrir que no era   una  cançó per si sola si no  un tros d´aquella  meravellosa “It´s a heartache” de la Bonnie Tyler

Aquesta  peça del  Glen Hansard comença a ser candidata a  cançó de l´any, una preciosa obra d´orfebreria melódica, interrompuda per un crashing brutal de guitarra, i  finalitzada  amb una  espiritual cantada  en un idioma que desconec, però de gran bellesa




UN JUEGO PARA TONTOS

Es un  juego para  tontos, para tontos,
Amor,  al que  hemos de  jugar
Chocando el  uno  contra el otro,
Sin tiempo para  recuperarse.

Es una  prueba de   fe ,amor,
A la  que nos  aferramos ciegamente,
Yo he  apostado por ti,  por  ninguna otra,
Sin odio alguno

Y si perdemos  la  cabeza,
Y si nuestros huesos quedan destrozados
No engañaremos a  nadie  mas
Que a nosotros   mismos

Es un viejo refrán, amor,
Que ahora  volvemos a  escuchar,
Urgen medidas de cautela
Que nos  suenen a  un aviso.

Es una  escapatoria poco consistente, amor,
En la que depositamos  toda nuestra esperanza
Hemos   sido   golpeados, destrozados, maltratados,
Sin ningún tipo de consuelo

Y las  brisas  no dejan de  soplar
Dejándonos esparcidos  entre todos los  vientos
Sin defendernos de  nadie
Que no seamos nosotros mismos

Es un juego para  tontos, para  tontos
Cuando no tienes  nada  más
Que un  corazón que  debes  romper,
Será  mejor que  lo continúes rompiendo amor,
No  vaya a ser que se   acabe  abriendo.

Es un tren  que   va  a toda  velocidad
Atravesando esta lluvia torrencial ,
Sin que   haya ninguna   posibilidad
De que  vaya más despacio o pararlo,
Y con las   vías  totalmente  rotas.

Como una  gran ola
Que  atraviesa  estas  tormentas
En las que   ambos nos recogemos
Sin caernos  encima  de  nadie
Que no seamos
Nosotros  mismos

UN CUENTO PEQUEÑOI CON SHARON VAN ETTEN-JUPITER 4



Sharon dibujó un perfil  bajo en  su memoria. Todo ese  supremacismo barato que la defendía de  las  emociones , a  veces  de  venía  abajo, escondida  en su  silencio  abrupto y maleducado, sin una  fisura para poder desbancar a  su orgullo.


Su altivez  era un  torreón  frío, donde    hasta  la  oscuridad  era  inalcanzable, muy lejos de  todo,  incluso de  sus  sueños, a los  que  había  vendido por ese  ático sombrío e indestructible  en el que  guardó  su corazón-.

Vivía de   tópicos  y de frases   hechas. Hasta  se  había  inventado creer  tener  sentimientos , que sólo eran de  boquilla, desposeídos de  todo  esfuerzo, alérgicos a  cualquier sacrificio, incapaz de   hacer nada por nadie que no le reportara algún beneficio.

Sharon decidió hacer de  su vida un mercadillo, donde  iban  y  venían ladrones   y mercaderes  a satisfacer  su desencanto. Por que  hasta  el más déspota de los crueles, mataría  por  que alguien  le  regalara un poco de  ternura,  sin pedirle  nada a cambio.




JUPITER 4

Nuestro amor  es de  verdad.
¿Por qué tardamos  tanto tiempo
Para poderlo sentir?

Intento  verme   reflejada
En el estado en el que estoy,
El aura  que  envuelve
Me  dice
Que  mi  amor es de   verdad.

Tocándote   la  cara…..
¿Por qué tardamos  tanto tiempo
Para estar  aquí?

Conduciendo por mi  calle
Mi corazón aun se salta algún  batido
Que  va  haciendo eco, eco , eco….

Cariño, cariño, cariño
Me he pasado  toda la  vida buscándote,
Quiero enamorarme de  ti

Cariño, cariño, cariño
He  estado esperando, esperando, esperando  toda mi  vida
A alguien como tú,

Es verdad  que  a  todo el mundo
Le  gustaría haber encontrado
Un amor de verdad, un amor de  verdad

Cariño, cariño, cariño
Me he pasado  toda la  vida buscándote,
Quiero enamorarme de  ti

Cariño, cariño, cariño
He  estado esperando, esperando, esperando  toda mi  vida
A alguien como tú,

Es verdad  que  a  todo el mundo
Le  gustaría haber encontrado
Un amor de verdad, un amor de  verdad

viernes, 1 de marzo de 2019

HOW CAN I TELL YOU - CAT STEVENS-FRAZEY FORD

Seguint  aquesta  tendència dolça i suau us deixo amb una de les  meves  joves preferides  versionant  un   CAT vell







¿ Cómo podría  decirte? 

Cómo podría decirte que te amo, que te amo
Pero no puedo pensar en las palabras apropiadas para expresarlo
Hace tiempo que  quiero decirte que siempre estoy pensando en ti
Pero mis palabras simplemente desaparecen
Simplemente desaparecen
y todo se reduce a una sola cosa, cariño
Que no puedo pensar en palabras apropiadas para expresártelo

Donde quiera que esté, pequeña, siempre estaré caminando junto a ti
Siempre camino contigo, pero cuando miro  a mi lado veo que no estás ahí
Con quien sea que esté, siempre a quien le hablo es a ti
y me entristece tanto que no puedas escucharme
Siempre termina en una sola cosa, cariño,
Cuando miro a mi lado y veo no estás ahí,

 Necesito conocerte, necesito sentir mis brazos rodeándote
Así como el mar abraza  la orilla
Y cada noche y día necesito sentir mis brazos rodeándote
 rezo en espera de que pueda encontrarte
 con la esperanza de poder encontrarte
Porque los corazones no pueden hacer más
Todo siempre termina en una cosa, cariño
Todavía me arrodillo sobre el suelo

Cómo puedo decirte que te amo,
pero no puedo encontrar las palabras adecuadas para expresarlo
Hace tiempo deseo decirte que siempre estoy pensando en ti
Todo siempre termina en una cosa, cariño :
que no puedo encontrar las palabras adecuadas para expresarlo.

RANDALL KNIFE-GUY CLARK-STEVE EARLE




Sempre  m´ han agradat  les   cançons  que  expliquen  històries  personals. Aquesta  és una  cançó que el Guy Clark  va  escriure en honor del seu pare i que   ara  ha versionat Steve Earle que  li  hi ha dedicat  un disc  sencer  : " GUY"-  Disfruteu de la  bellesa  més senzilla







EL CUCHILLO  RANDALLL

Mi padre tenia un cuchillo Randall
Mi madre se lo dio
Cuando se fue a la Segunda Guerra Mundial
Para salvarnos a todos de la ruina.
Si alguna vez has tenido un cuchillo de Randall.
Entonces conoces bien a mi padre
Si alguna vez se hizo una mejor cuchilla.
Probablemente fue forjada en el infierno.


Mi padre era un buen hombre
Un abogado de oficio.
Y solo lo vi usar mal el  cuchillo
Casi le corta el pulgar cuando 
 lo tomó como si fuera solo una herramienta.
El cuchillo fue hecho para cosas más oscuras.
Y no podías saltarte  las reglas.

Me dejó llevarlo de acampada una vez.
En una fiesta de los  Boy Scouts
Y lo rompí media pulgada
Tratando de meterlo en un árbol.
Lo escondí de él por un tiempo
Pero el cuchillo y él eran uno.
Lo puso en su cajón inferior
y no me  dijo  ni una  mala palabra.


Allí durmió y allí se quedó.
 más de veinte años .
Algo así como si fuera Excalibur
que esperaba una lágrima.


Mi padre murió cuando yo tenía cuarenta años.
Y no pude encontrar una manera de llorar
No porque no lo amé
No porque no lo intentó
Lloré por cosas  menores como  
el Whisky, el dolor y la belleza.
Pero  mi padre merecía una lágrima mejor.
Y no estaba del todo lista


Así que llevamos sus  cenizas al mar.
Y las eché por la popa
Y arrojé las rosas 
en la estela que dejaba la espuma.

Cuando volvimos a la casa.
Me preguntaron que quería
No quise los libros de leyes ni el reloj.
Necesitaba algo que él había perseguido
Mi mano quemaba por sostener el cuchillo Randall.

Pero lo  dejé  ahí en el cajón inferior
Y encontré ésa lágrima por la vida de mi padre.
Y todo lo que habia signinficado para mi

miércoles, 27 de febrero de 2019

SOUTH DAMIEN JURADO


Sólo me   quedan  resquicios de fracaso que, de  tanto en cuando, rastrearán mis   recuerdos  como células  malignas  y se encontrarán con la  tristeza
Allí la  encontraréis,  perdedora y tierna , y flanqueada  por algunos  besos  sorpresa que se  encontró,  por otros  abrazos  que   supo  conservar ,  y por compañías que humildemente pidió recuperar-.

El orgullo hace  creer inteligente al más rematadamente idiota de los imbéciles, aquel que dice  que sólo puede con todo y que nunca pide  ayuda a  nadie.





SOUTH
(DAMIEN JURADO)
SUR

Tom y yo, en aquella colina
Despidiendo  aviones  y alzando  nuestros puños.
Ninguna de mis    chicas  me   verá  llorar  nunca
Sería  mucho  mejor  que  me  viese  muerto

Tom y  yo  nos  tapamos  los   ojos y decidimos
Que nuestro  camino  será el que  tome la próxima ave de paso
Yo encontré mi  consuelo estancado en la  nada,
Flotando como si  fuera hierba, siempre indeciso

Mi  cuerpo   es  una  hoja   que está de paso
Y que   se muere  justo cuando cae  al suelo
Que no tiene ninguna utilidad  ni a la propia naturaleza,
Un paisaje que ni  siquiera  se  ve.

Tom y yo, el aquella  colina,
Los dos  estábamos completamente  locos
Y poniendo  a  prueba  nuestra  suerte
Tu tomarás New York ,  yo  me casaré con Lee.
Vamos   a  ver quién  de  los dos acaba peor


martes, 26 de febrero de 2019

GOING TO A TOWN- RUFUS WAINWRIGHT

Ja es   va apropant el 9 d´abril  per  tornar  a veure  al gran geni de la llàntia.

Crec  que el Liceu es  mereixia  el  Rufus  i estic  segur que  ho agrairà com  sempre, amb  el seu art.

Si seguim  les  setlists dels últims concerts, la penúltima  de les  cançons  és  aquesta  brutalitat  de la  bellesa





I la versió que   fa  la seva germaneta.....uf



Voy a una  ciudad-

Voy  a una  ciudad que ya  ha sido  reducida a  cenizas.
Voy a un lugar que  ya ha  sido  deshonrado.
Voy a ver  a  algunos   amigos que  ya están decepcionados.
Oh.. estoy tan cansado de  ti  América-…….

Tal vez  lo compense  todos  los “ Sunday Times”
Tal vez  lo compense  todas  vuestras  canciones de  cuna.
Parece  como  si  nunca  quisierais   decir  la  verdad
Oh.. estoy tan cansado de  ti  América-…….

Voy a  hacer mi propio   camino   hacia  el  hogar
Y ni por  un momento   te creas que  voy a  estar  solo.
Tengo   una  vida a la que    dirigir…América
Tengo una   vida  la que  dirigir…  

Dime:  ¿ de verdad  crees que irás  al infierno por  haber sido amado?.
Basta   ya  de pensar  de  que  todo  lo que  has  hecho
Lo   has   hecho bien
Necesito saber  la  verdad 
Después de  que   bañases  en  cuerpo de  Jesucristo en sangre
Oh.. estoy tan cansado de  ti  América-…….

Necesito saber la  verdad….
Puede  que  ya   no te  vuelva a  ver  nunca  más ,
O a lo  mejor  , si que  los   hago….
Te  aprovechaste de un mundo que  te  quería demasiado

Voy  a una  ciudad que ya  ha sido  reducida a  cenizas.
Oh.. estoy tan cansado de  ti  América-…….

Voy a  hacer mi propio   camino   hacia  el  hogar
Y ni por  un momento   te creas que  voy a  estar  solo.
Tengo   una  vida a la que    dirigir…América
Tengo una   vida  la que  dirigir…  
Tengo una alma  a la que  alimentar
Tengo sueños a los que debo obedecer
Y esto es todo lo que  necesito

Voy a  hacer mi propio   camino   hacia  el  hogar
Y ni por  un momento   te creas que  voy a  estar  solo.
Voy  a una  ciudad que ya  ha sido  reducida a  cenizas

sábado, 23 de febrero de 2019

Hineini,Hinieni

Quan el dilluns  em posaven l´anestèssia  em van convidar en que pensés en alguna cosa bonica. Els  que  havien de respondre   havien respost tots, com sempre. Em sentia molt  i molt afortunat  i me´n  vaig  anar  cantant  aquesta  cançó.

Però Leonard, la  xerrada   que tenim pendent , la tindrem  en un  altre moment. És  veritat que  els  catetos i els  imbècils volen  que les coses  siguin  més  fosques. Quina  banda  d´ignorants que es  creuen el corrent emocional dels nostres  temps.

Deixem que els  tarats s´auto-destrueixin i  apartem-nos del  seu joc, com  tu vas  dir

Sabies  perfectament què havies de  fer per poder   cantar el Hineini, Hineini....

Ara també ho sé jo







I partir d´aqui, llenya al mono fins que em deixin!!!